18 Şubat 2008 Pazartesi

Baslangic

Yavas yavas basliyalim. Ben yirmilerimde, amerika'da master yapan XL bir turk kiziyim. Kimligimle ilgili hicbir detay vermiyecegim cunku bu blogun amaci aileme, en yakin dostlarima bile anlatmadigim en buyuk sirlarimi aciklamak.Biraz icimi dokmek. biraz elestirmek, biraz paylasmak. Simdi detaylari vermeden kendimi tanitayim. Istanbul'un en gozde mekanlarindan olan Bagdat caddesinde buyudum. Hayatimin bazi donemlerinde Bagdat caddesi kizi oldum bazen kendi halinde lisenin en ezik kizlarindan biri oldum. Istanbul'da ozel bir liseden mezun oldum. Bazen ezildim, bazen cok sevildim. Orta okuldan liseye gecerken biraz acildim. Universitede bolumun en populer kizlarindan oldum. Kasarlikla degilde, daha cok arkadaslarimin sayesinde. Her zaman dedigim gibi universitede hayatimin en guzel 4 senesini yasadim. Eminim cok az insan universite yillarinda benim kadar eglenmisdir. Tabii ki inisler ve cikislar oldu ama hicbir zaman unutamayacagim anilar ve dostlar edindim. Daha sonra Amerika'ya geldim. Su anda Amerikanin en buyuk 5 sehrinden birinde yasiyorum. Bir cok tayvanli ve hintli arkadas edindim. Tayvanli arkadaslarim bana hic bilmedigim bir dunyanin kapilarini acdilar bana. Simdi en buyuk hayalim bir gun uzakdogu'ya gitmek. En kisa zamanda bu hayalimi gerceklestirmeyi umuyorum. Simdi gelelim neden bu gunlugun adi XL gunluk. Amerika'ya gelmeden once 54 kiloydum. Aradan 2 sene gecdi ve tam 30 kilo aldim. Eski kiyafetlerimden hicbirini giyemiyorum. Amerika'daki arkadaslarim eski fotograflarimdan beni taniyamiyorlar. Turkiye'deki arkadslarim nasil bu hale geldigimi konusuyorlar. Erkekler suratima bakmaz oldu. Bazen sanki hic yokmusum gibi davraniyorlar. Boy aynasina bakamiyorum. Kollarimda ve bacaklarimda selulitler doldu. Kulaga korkunc geliyor dimi? Yasamasi daha da korkunc. Ama artik savasma zamani, artik dur deme zamani. Bu blog savasimda onemli bir rol oynuyor. Sorunlarimi icime attigim, kabullenemedigim ve savasamadigim icin kilo aliyorum. Basarisiz oldugum icin yemek yiyerek kendime ceza veriyorum. Yemek yemenin nesi ceza diyeceksin. Benim hayatta en kordugum sey basarisiz olmak. Kilo kontrollu basarisizliklarimin basinda geliyor. Bazi insanlar 'kilonumu kafana takiyorsun, diger insanlarin basina neler neler geliyor, nelerle yuzlesiyorlar' diyebilir. Bu insanlar psikolojinin P'sinden anlamayan insanlar. Kilo sadece buz daginin gorunen parcasi. Esas sorun ozguven eksikligi, basarisiz olma korkusu, kendini kanitlama istegi. Hadi soyleyin bana tanidiginiz kac insanda bu sorunlar var? Nerdeyse hepimiz bu korkulari tasiyoruz. Bazilarimiz bu sorunlarla savasabiliyor, bazilarimiz bu sorunlari kabul edebiliyor. Ama bazilarimiz, benim gibi ikisinide yapamiyor. Iste o zaman benim gibi degisik yollardan kendini cezalandirmaya basliyorsun. Kimileri sigara, kimileri alkol, kimileri uyusturucu, kimileri sexle kendine zarar veriyor. Evet yavas yavas basliyalim dedik ya cok uzatmayalim Hayirli ugurlu olsun.Iste savasim.


XOXO XL Girl

Hiç yorum yok: